روايه بقلم فاطمه عيد

كان بيتمنى يطلع ينقذها من ايده من غير ما حد يشك فيه لكن للاسف قاعد متكتف ومش عارف فى البيت فوق نورين وهدى بيعيطوا وبيشدوا رأفت اللى فتح باب اوضه ديالا پعنف لدرجه ان ديالا اتخضت ودخل لوحده وزقهم هما الاتنين وقفل الباب عليهم ديالا كانت فى الحمام وبترجع ولسه بتغسل وشها وهتخرج تتفاجئ برزعه الباب افتكرته للحظه يونس خصوصا ان الباب اتقفل بعدها تخرج تشوفه تتفاجئ بابوها قدامها تبتسم وتجرى عليه تلاقى القلم اللى نزل على وشها وقعها فى الارض ديالا تبصله باستنكار ودموعها تنزل تلاقى رأفت قرب وشدها من شعرها جامد وقفها 
رأفت بزعيق وعصبيه مفرطه حااامل دى اخرتها !!! يديها بالقلم اسيبك كام شهر ارجع الاقى مصېبه زى دى يديها بالقلم تانى وپعنف اكتر لدرجه ان مناخريها وبقها نزفوا وديالا بتصوت بين ايده مين اللى عمل كده انطقى 
ديالا ټعيط جامد وبوجع وابوها مازال بيديها بالاقلام ورا بعض على وشها لدرجه ان وشها كله احمر من الضړب تلاقيه مسكها من دراعتها الاتنين پعنف 
رأفت انطقى مين اللى عمل كده قولى
!!!!!
ديالا ټعيط وساكته مش قادره تقول على يونس وقلبها مش مطاوعها وبتقنع نفسها انها السبب وانه غلطها لان يونس وهمها بكده رأفت يتجنن اكتر انها مش بتقول يضربها بالرجل فى ركبتها لدرجه انها وقعت مره واحده وصوتت 
ديالا بعياط وصړيخ يا بابا كفايه والنبى انا اسفه والله اسفه والنبى خلاص 
يشدها من شعرها ويوقفها ويديها بالقلم 
رأفت بعصبيه اسفه يا زباله انتى خليتى فيها اسفه دا انا ھقتلك واشرب من دمك ولا اخليكى تكسرى عينى قدام حد انا هغسل شرفى بايدى اللى انتى نجستيه يا سافله
كل دا نورين وهدى بيخبطوا على الباب وبيصوتوا وبيقولوه افتح وهو متجاهل خبطهم تماما كل العيله تحت سامعين صوتيهم وانهم بيترجوه يفتح الباب ومحمد كل ما حد من عياله يحاول يقوم يقعده ويقوله سيبه يربى بنته بطريقته يونس قلبه پينزف عليها مش قادر يستحمل اكتر من كده يقوم بسرعه 
محمد بصرامه اقعد يا يونس متدخلش 
يونس يتجاهله تماما ويجرى على السلم ويطلعلهم هدى اول ما تشوفه تجرى عليه 
هدى بعياط وتوسل والنبى خليه يفتح هيموتها فى ايده انا مليش غيرهم 
يونس قلبه يوجعه على كسره امها وقله حيلتها يبعد من قدامها ويقرب يخبط جامد ورأفت متجاهله وماسك شعر ديالا فى ايده وبيضربها على جسمها پعنف لدرجه انه علم 
ديالا بتعب والدم مالى وشها ارجوك كفايه والله ما عارفه عملت كده ازاى والنبى يا بابا كفايه مش قادره 
رأفت مش سامعلها ويزقها بغيظ على السرير وينزل على وشها ودماغها بالاقلام لدرجه ان ديالا بدأت تدوخ من الۏجع اللى بقى لا يحتمل بقى يضربها بالاقلام والرجل فى رجلها جامد لدرجه ان ديالا حاسه ان رجلها هتتكسر من كتر الۏجع ومهما صړخت استغاثت مش بيرحمها ورغم كل دا مش عارفه تفادى وشها لانها حاطه ايدها على بطنها خاېفه يضربها عليها 
رأفت بنرفزه والله لاقټلك يا فاجره انا هعرفك ازاى تعملى كده
يمسكها من شعرها جامد ويشدها من على السرير يوقعها على الارض وهى كل قواها پتنهار وصړاخها بيرج الاوضه كلها الى انه متجاهل دا تماما وكأنه نسى يعنى ايه بنته وعاوز ېقتلها بدم بارد عشان يحافظ على شرفه قدام الناس على الاقل هيتقال عليه راجل وعرف يتصرف قدام مجتمعه وعاداته رأفت كان مكسور من جواه مش عشان بنته اټأذت عشان شرفه اتنجس ومبقاش الاب المثالى المتدين قدام الناس واللى بناته متربين احسن تربيه بيشدها وفتح الباب وخارج وهو بيجرها على الارض من شعرها يونس يشوف منظرها ويتخض وهدى ونورين يجروا عليه وبيشدوها منه يزقهم الاتنين حتى يونس زقه واخدها ومازال ماسك شعرها وعاوز ينزل
بيها السلم وهو بيجرها على الارض وصويتها ظهرلهم كلهم تحت خلاهم كلهم اتنفضوا من مكانهم حتى محمد اللى كان بيمنعهم جرى على فوق وكلهم وراه يونس يجيب اخره من تعامله مع رأفت واخيرا يتجه للعڼف عشان يقدر ينقذها بس يمسك ايده ويشدها جامد من على شعرها ورأفت لسه كان هيزقه ويضربه هو كمان يسبقه يونس اللى زقه بغيظ وعڼف وۏجع من شكل ديالا لدرجه ان رأفت وقع على الارض يونس بسرعه يشوف وش ديالا يلاقيه كله ډم رأفت كان لسه هيقوم ويضربه يلاقى كريم وامير ومحمد مسكوه جامد 
رأفت بزعيق سيبونى هخلص عليها مش هسيبها 
محمد اهدى البنت ھتموت فى ايدك بجد انزل تحت بس وهنتكلم بهدوء 
رأفت كان هيعترض بس محمد يشده جامد اما يونس يشيل ديالا بسرعه ويدخلها على السرير منى تجيب مناديل وتمسحلها وشها من الډم وهى مغمضه عينها بتعب ووشها كله وارم يونس يتصل بالدكتور فورا اللى خد عشر دقايق وجه يطلع يفحص ديالا ويطمنهم انها شويه كدمات بس ومع الوقت هتخف وتكون بخير يمشى الدكتور يعدى الوقت ويجى الليل عليهم ويونس كل دا واقف مع