روايه بقلم فاطمه عيد

دنيا اللى بعدت وشها عنه وبصت بعيد يقعد على الكرسى اللى جنب السرير ويمسك ايدها بمجرد ما لمس ايدها تسحب ايدها منه محمد لاحظ الوضع وشاف ان وجودهم حاليا ملوش لازمه 
محمد انا بقول نسيبهم لوحدهم شويه 
مروان لا انا مرتاح هنا 
مراد يربع رجله وانا كمان شوفولنا حاجه ناكلها 
محمد يبصلهم انا قولت يلا 
مروان يبصله ويضحك ويغمزله عاوز تخرجنا ليه هاا خلينا نتفرج 
منى ولد عيب كده اخرجوا يلا 
مراد بتريقه ايوه يا ولد يا نوتى انت لو مسكتش هضربك بالمصاصه 
مروان بصوت طفولى بلاش المصاصه والنبى هسمع الكلام بس بلاش المصاصه 
مراد ابنى حبيبي شاطر وبيسمع الكلام 
محمد بزعيق انا مش بقول اخرجوا 
الاتنين يتخضوا ويقوموا
بسىرعه وهما خارجين من الباب 
مروان بابتسامه ميهدالوش بال الا لما يشخط شخطه يقطعلنا الخلف بيها 
يضحكوا وبعدين يخرجوا كلهم ويسيبوهم امير يمسك ايدها تانى تحاول تسحبها بس المرادى ضغط عليها جامد ومعرفتش تشد ايدها 
امير اسف 
دموعها تنزل من غير ما تبصله 
امير ليكى حق تزعلى بس والله 
تقاطعه دنيا بصوت مبحوح وباين عليه التعب من فضلك مش عاوزه اسمع حاجه دلوقتى 
امير باسف بس 
دنيا بۏجع من فضلك 
يتنهد امير ويسكت تماما بس يفضل ماسك ايدها لحد ما تشدها منه جامد يضايق من نفسه جدا ويسيب الاوضه ويخرج واول
ما يخرج كلهم يستغربوا انهم ملحقوش يتكلموا حتى 
منى ايه اللى حصل 
امير ميردش عليها ويقعد محمد يتفهم الموقف 
محمد ادخلوا انتو دلوقتى وسيبونى معاه 
مراد هو ايه الحكايه ادخلوا اخرجوا ما تتكلم قدامنا يعنى هو سر 
محمد لما اقول كلمه تتسمع من غير نقاش مفهوم !
مروان اشخط فى مفهوم كده مش معقول هتدينا اوامر من غير زعيق كده هيبتك تروح 
محمد ڠصب عنه يضحك وهما كمان وبعدها منى تاخدهم ويدخلوا لدنيا وهو يقعد مع امير فى مكان تانى خالص فى البيت ديالا واقفه هى ونورين قدام الاوضتين 
ديالا شوفتى بذمتك دول حد يعرف يفرق بينهم 
نورين تشاورلها بلا 
ديالا دا كده ومن بره بس تعالى بصى من جوه بقى 
تفتح باب اوضتها ويدخلوا يتفرجوا عليها نورين تشاورلها بمعنى انها جميله اوى 
ديالا هى حلوه فعلا بصى التانيه بقى 
نورين تشاورلها بمعنى بلاش عشان محدش يجى ويضايق منهم 
ديالا لا يابنتى دول فى المستشفى اكيد مش هيجيوا دلوقتى خالص 
نورين تشاورلها بمعنى تمام تاخدها ديالا ويقربوا على اوضه يونس ويفتوحها يلاقوا الاوضه ضلمه جدا ديالا تفتح النور 
ديالا بذمتك فى فرق 
نورين بتبص للاوضه بزهول لان الاوضتين فعلا شبه بعض ونفس الديكور تشاورلها بلا 
ديالا بصى انا كنت نايمه كده 
تنط على السرير وتتخض يونس كان نايم فى الجزء اللى ورا الازاز ومكنش باين وايده بس اللى مفروده بس كانت متغطيه ديالا للحظه مش مستوعبه هى فى يونس يفتح عينه ببطىء ويبصلها ووشها مش واضح اوى من تأثير النوم على عينه صورتها بدأت توضح قدامه اول ما يشوفها يبتسم 
يونس بابتسامه كنت متأكد انك عاوزه كده 
ديالا تتخض اكتر وتحاول تقوم 
ديالا پخوف وتوتر اوعى انت فاهم غلط والله انا بس 
يونس يقاطعها شششششششششششش
نورين تضايق من وقاحته وديالا خاېفه وساكته نورين تقرب وتشد ايده من عليها وتبعده وتقومها ولسه هيخرجوا يقوم يونس 
يونس استنو 
ديالا تقف بس نورين تكمل مشى وبتشدها يونس يقرب من نورين ويشد ايد ديالا منها ويبعدهم عن بعض ويقف فى النص بينهم نورين تبصله 
يونس ببرود تقدرى تخرجى دلوقتى 
نورين تقف پغضب وتشاورله بحركات كتير يفهمها كويس لان كان ليه صاحب ابكم ف اتعلم اللغه دى من فتره طويله 
يونس بصى ماهو لا انتو تقعدوا وتشرحولى ايه دا !! لاما تتفضلى وهى هتشرحلى ومفيش خيارات تانيه 
نورين تشاورله بمعنى ان هما الاتنين هيخرجوا وانها عاوزاه يبعد عن وشها دلوقتى يونس يبصلها ويبتسم ببرود ويبص لديالا اللى خاېفه وراه وبتعيط يدرك ان الاتنين عكس بعض تماما قدامه واحده قويه ومش فاهمه ووراه واحده ضعيفه وساذجه نورين على الرغم من انها خرسه الا انها بتتميز بشخصيه قويه جدا وعنيده وصعب ان حد يضحك عليها او يستغلها اما ديالا فالعكس تماما يونس كان باصصلها باستفزاز وابتسامه منرفزاها اكتر كان
بيبصلها وبيفكر فى نفس الوقت افكاره كلها بقى محورها ديالا الشخصيه اللى اول مره يشوفها او يتعامل معاها قابل ستات وبنات كتير بشخصيه نورين عشان كده مكنتش جذابه بالنسباله لكن ديالا كان اختلافها فى ساذجتها حس انها اكله جديده وغير مألوفه فى عالمه وطبعا بحكم انه راجل اكيل وطماع مينفعش يفوت الاكله الا لما يدوق قرر انه لازم يدوق ووقتها يحكم هيقدر ياكل وتبقى وجبته المفضله اللى هيشبع منها وياكل منها كتير لحد ما يتعود على طعمها ويزهق وهو غرقان فى افكاره تقاطعه نورين اللى بتحاول تتجاوزه وعاوزه تشد ديالا من وراه كان متوقع منها رد الفعل دا عشان كده قرر انه يستخدم نفس الاسلوب معاها ويعرفها مين العنصر الاقوى حاليا بدون اى مقدمات يشيلها ديالا بصتله بزهول وتقرب عليه ومش عارفه تتصرف ازاى اتقدمت خطوه بس مش عارفه