روايه بقلم دعاء عبد الرحمن

ورايا ولقينا باب الشقة مكسور واول ما دخلت اوضتها لقيناها كده على حالتها دى واتصلت بيك 
أخرج فارس هاتفه وأتصل على الضابط صديقة وقص عليه ما حدث فصمت الضابط لحظة بعد ما سمع ما سرده عليه فارس 
وقرأ عليه الرسالة فقال 
نصيحة مني ابعد عن حكاية الاثار دى خالص يا دكتور فارس
صاح فارس بإنفعال 
يعنى انت شايف ان قضية الاثار دى ليها علاقة باللى حصل 
قال الضابط بثقة 
انا مش شايف انا متاكد شوف يا فارس قضية صاحبك خلصت وطلع براءة والحكاية خلصت والبلاغ اللى أنت قدمته اتحفظ حتى من غير ما يحققوا
فيه وقضية القټل كمان اتحفظت برضه من غير ما نوصل لحاجه فيها وكل الادله أطمست  
مبقاش فيه دلوقتى غير عنادك واعتقد اللى حصل ده والټهديد ده خطوة ونصيحه مني تبعد وتقفل موضوع الاثار ده خالص
مسح فارس على راسه پعنف وهو يهتف 
يعنى ايه يعنى فعلا دى عصابة بقى ومش عاوزين اى شوشرة حواليهم ودلوقتى بيهددونى بمراتى
أجابة الضابط بهدوء 
بالظبط كده واديك شفت نادر وباسم اتقتلوا لمجرد انهم لفتوا الانظار ليهم شوف انت بقى ممكن يحصلك ايه لو مشيت فى الموضوع ده اكتر من كده خدها نصيحه من واحد شغال فى مكان ماليان فساد بالشكل ده اقف لحد كده يا فارس لو حصلك حاجه انت ولا مراتك محدش هيسأل فيكوا وبرضه القضيه هتتحفظ 
جمع فارس بلال وعمرو والضابط وقص عليهم ما حدث وما قاله الضابط صديقة فاعاد الضابط كلماته مرة اخرى أمامهم فأطرق بلال فى سكون ثم قال دون أن ينظر إليهم 
حضرة الظابط معاه حق يا فارس أديك شفت لما أتشدينا كلنا على المعټقل محدش حس بينا ولا حد سأل علينا واللى خرجنا من هناك هما هما نفس الناس اللى احنا شاكين فيهم دلوقتى والخۏف دلوقتى مش علينا احنا الخۏف دلوقتى على الحريم اللى ممكن يتبهدلوا معانا لو كملنا
ضغط فارس قبضته فى راحته وهو يقول پغضب 
عارف لو هددونى پالقتل مكنش همنى حاجه المشكله انهم بيهددونى بمراتى مراتى يا بلال
وضع عمرو وجهه بين راحتيه وهو يقول موبخا نفسه 
ياريتنى ما كنت رحت اشتغلت فى الشركه دى ياريتنى لما قدمت استقالتى صممت عليها ومشيت ولا كنت سافرت ولا اتهببت
هتف فارس بحنق 
لازم نلاقى حل مش معقول نسيبهم ينهبوا البلد كده واحنا خايفين على نفسنا لازم نوصل لاكبر مسؤول فى البلد
نهض الضابط صديقه من مكانه واقفا وهو يقول فى شرود 
أكبر مسؤل اللى انت عاوز توصله ده هو اللى خد اوامر من اللى اكبر منه أن محضر القټل يتقفل والحفر يفضل شغال فى وادى الريان مكان الفندق وأهو نفذ الاوامر وقفل المحاضر وأتحفظ عليها من غير تحقيق عارف لما جارك يتعدى عليك وتروح لابوه تشتكيله تلاقى ابوه هو اللى مسلطه اهو هو ده بالظبط 
وضع يده على كتفه وقال ببأسى 
شيل ايدك من الموضوع يا فارس الفساد فى البلد دى من سنيييييين كتيره اوى فوق الستين سنه ويمكن أكتر
لدرجة ان الناس تعايشت معاه وأتعودت عليه مينفعش تواجهه لوحدك استنى شويه
جلست بجوارة حول المائدة وهى تقول بنعومة 
معلش يا فارس اشرحلى الحته دى تانى أحسن مش فاهماها كويس الجنائى ده صعب أوى
مال عليها وهمس فى أذنها 
طب خشنى صوتك شوية لحسن انا كده مش هعرف اشرح حاجه خالص
ضحكت بصوت خفيض ثم قالت 
معلش استحملنى خلاص الامتحانات قربت تخلص
تأفف وهو يغلق الكتاب بيده وقال 
ماانتى لو حنيتى عليا بأطه هستحمل
ضحكت ثانية وامتزجت ضحكاتها بصوت والدته وهى تعود من المطبخ حاملة أكواب الشاى بيدها ووضعتها أمامهم وهى تنظر إليهم بمكر قائلة 
ايه الدرس اللى كله ضحك ده
أمسك يد والدته وأجلسها أمامهما وقال متبرما 
بصى بقى ست الكل انا عاوز اتجوز ماليش دعوه اتصرفى مش انتى امى ومسؤله عنى انا كده هنحرف
تبادلت النظرات مع مهرة وقالت بلامبالاة 
استنى بقى لما تخلص الكلية بتاعتها
هتف فارس على الفور 
نعم هو انا لسه هستنى كمان تلات سنين لالالالالالالا أنا يدوب هستحمل لحد الامتحانات السنه دى ما تخلص  
ثم نظر إلى مهرة نظرة ذات معنى وقال 
وبعدها بقى محدش يلومنى واخد بالك يالى فى بالى 
قالت والدته على الفور 
طب اصبر لما نجيب لمهرة عفش جديد ولا هتدخل على القديم
ظهرت سحابة حزن فى عينيى مهرة وأمطرت حروف غيرتها الواضحه وهى تقول 
الحكايه مش حكايه عفش قديم الموضوع ده ميفرقش معايا انا بس مش عاوزه اوضه النوم دى مش بتاعتى فى واحده غيرى نامت عليها
ثم نظرت إليه نظرات عتاب ولوم فقال 
تانى يامهرة هو مش انا فهمتك الحكايه كلها قبل كده وبعدين يا ستى انا نفسى مش هوافق تدخلى على عفش قديم وهغيرهولك بالقسط
قالت والدته متسائلة 
أنت ليه يا فارس مرجعتلهاش عفشها مش ده فى القايمه بتاعتها
أخرج فارس ميدالية المفاتيح وقال 
كويس انى لسه معايا نسخه من مفاتيح شقتها هروح بكره انقلها حاجتها فيها ده حقها
هتفت مهرة على الفور بضيق 
وانت