عشقت مخادعتي
بالعافية بتبص لقيت نفسها لابسه بس تيشيرت من عند فهد واسع عليها
فيروز اتخضت و قعدت تانى بسرعة تحت الغطا
فهد ضحك عليها و راح نزل لمستواه رأسها و حط شعرها ورا ودنها
فهد : معرفتش البسك ايه اخدت حاجة من عندى هنزل بكرة نتشترى هدوم
فيروز بعدت عن أيده : شكرا مش عايزة حاجة أنا هدومى فى بيتى و هروح اقعد ما اختى لحد ما ورقتى توصلى
فهد : اظن قولتلك قبل كده ده بيتك و مش هتخرجى منه فهمتى
فيروز : أنا عايزة اروح اعيش مع اختى مش هسيبها لوحدها
فهد : ممكن تهدى و لما تكونى كويسة نتكلم
فيروز : لاء مش هكون كويسة طول ما أنا قاعدة هنا ڠصب
فهد : ده بيتك يا فيروز انتى مش قاعدة ڠصب
فيروز : و الله
فهد : انتى عايزة ايه دلوقتى و سابها و مشى
عند عشق اخت فيروز
الباب بيخبط
عشق فتحت بالبيجاما و كان معتز
معتز : ايه ده ازاى تفتحى بالبيجاما
عشق بصت لنفسها كانت بيجاما عادية
عشق : و حضرتك مالك
معتز : امم شكلك لمضة ادخلى يا بت غيرى
عشق : بت !
معتز : حضرتك ولد و انا معرفش
عشق : لاء بس أنا ليا اسم
معتز : طيب ادخلى غيرى علشان هخدك لأختك
عشق بفرحة طفولية : بجد
معتز : أيوة يلا ادخلى البسى
عشق دخلت و لبست بنطلون قماش ابيض و توب موف و رافعة شعرها ديل حصان
معتز فضل متنح شوية و بعدين بصلها بقرف
معتز : مفيش حاجة اضيق من ديه
عشق : هو حضرتك مش ملاحظ انك بتعلق على لبسى و ديه حاجة متخصكش
و مشيت قدام معتز و ركبت معاه عربيته و كان فى حد صورها و هى ركبه معاه
عند فيروز
فيروز جت تقوم من السرير حسيت انها دايخة و الدنيا بتلف بيها
فهد دخل الاوضة معاه الاكل و الدوا اتخضت و جرى على فيروز
فهد مسكها قبل ما توقع
فهد : فيروز مالك حاسة بايه
فيروز بتحاول تبعد عنه
فهد : عنادية حتى و انتى مش قادرة و شال فيروز حطها على السرير و جاب دكتورة
عند معتز فى عربيته
عشق : احنا هنروح فين ده مش طريق بيت فهد
معتز : أنا بس هروح اجيب حاجة من بيتى تبع الشغل علشان فهد طلبها منى
عشق : انت مقولتش ليه من الاول
معتز : معلش نسيت
معتز نزل اشترى عصير لعشق
عشق : شكرا
معتز : عيب تردى ايدى كده
عشق : حقيقى مش عايزة
معتز : لاء لازم تشربى مينفعش
عشق اخدت بعد إصرار معتز و بدأت تشرب مفيش دقيقة و كان مغمى عليها
معتز شغل العربية و اتحرك و هو بمبتسم بخبث...معتز : لاء لازم تشربى مينفعش
عشق اخدت بعد إصرار معتز و بدأت تشرب مفيش دقيقة و كان مغمى عليها
معتز شغل العربية و اتحرك و هو بمبتسم بخبث و فهد اتصل بمعتز و لكن معتز مردش
فيروز : فين عشق
فهد : مش عارف معتز مش بيرد عليا
فيروز : و هى كمان مش بترد عليا ديه اول مرة متردش عليا
فهد : متقلقيش تلاقيها فى درس ولا حاجة أو مسمعتوش الفون
فيروز : أنا قلقانة عليها
فهد : أهدى يا فيروز هتصل بمعتز تانى
معتز اخيرا رد
فهد : انت فين
معتز : معايا مصلحة
فهد فهم قصده و خرج يكمل مكالمته بره : معتز فين عشق
معتز : لما اخلص هنيجى
فهد : معتز تعالى اقسم بالله لو عملت حاجة لانا اللى هوقفلك
معتز قفل فى وشه
فهد نزل ركب عربيته و راح لمعتز يلحق عشق لانه عارف معتز كويس
و لما راح فهد لقى معتز لسه هيركب عربيته و عشق فى العربية و باين انها عادى و مفيش اى حاجة
معتز : انت ايه اللى جابك يا بنى
فهد سحب معتز من أيده بعيد شوية
فهد : هببت ايه فى عشق
معتز : ولا حاجة يا بنى اكيد مش هقربلها و بعدين مش من قلة الستات هبص لعيلة يلا يا عم اركب عربيتك و امشى قدامى نتطمن على المدام
و وصلوا كلهم و فيروز اول ما شافت عشق حضنتها و هى بټعيط
فيروز : انتى كويسة
عشق و هى بتحاول تكون طبيعية و متقلقش اختها : أيوة يا فيروز طمنينى عليكى انتى
فيروز : أنا كويسة
فهد دخل بعدهم لقى فيروز نازلة منغير طرحة
شد معتز و طلعوا بره و هو متعصب
و عشق شوية و روحت لما اطمنت على اختها
معتز : اوصلك
عشق پخوف : شكرا هروح لوحدى
معتز مسك ايديها : لاء اركبى
عشق ركبت پخوف و هى الدموع فى عيونها
عند فيروز
فهد قرب منها
فهد جنب ودنها : حلو اوى شعرك اللى فرحانة بيه ده هقصه قريب
فيروز بعدت أيده : فهد انت عارف انى مش فارقة معاك مش لازم تعمل بقى انك جوزى علشان أنا و انت عارفين أن محدش طايق التانى
فهد : متخلنيش اتعصب عليكى هعدى الكلام ده بمزاجى تمام
فى دخول سارة
سارة : مين ديه
فهد : ديه فيروز
سارة بتبص من تحت لفوق ليها : الخدامة هى قلعت النقاب
فهد و هو بيبص لفيروز : أيوة
سارة : امشى يا بت اعمليلى نسكافية بلاك
فيروز بصت لفهد ووو
فهد : ديه فيروز
سارة بتبص من تحت لفوق ليها : الخدامة هى قلعت النقاب
فهد و هو بيبص لفيروز : أيوة
سارة : امشى يا بت اعمليلى نسكافية بلاك
فيروز بصت لفهد و هى مصډومة بس افتكر أنه قالها كل حاجة فى السر و أن جوازهم محدش هيعرف بيه و مشيت فيروز على المطبخ و سارة قاعدة على الكرسى و ماسكة بطنها
فهد : انتى ازاى حامل و تشربى نسكافية بلاك
سارة : يووه بتفكرنى بمامى دايما بتقولى كده
فهد : هروح اخليها تعملك عصير
و فهد دخل المطبخ و فتح التلاجة صب كوباية عصير بنفسه و بص لفيروز
فهد : بعد كده لو حد طلب منك حاجة تمشى و لا كأنك سمعتى حاجة أنا آسف و خرج
فيروز طلعت اوضتها و هى بټعيط على حالها
عند فهد جاب العصير لسارة
سارة : اومال ست الحسن مجبتش العصير ليه مش ديه شغلتها
فهد : جاية ليه يا سارة
سارة : حضرتك مش شايف بطنى هنتجوز امتى
فهد : مش هقدر نتجوز دلوقتى
سارة : ده ليه أن شاء الله
فهد : الوقت مش مناسب
سارة : انت مش شايف بطنى
فهد : هتعرفى تدريه باللبس
سارة : فهد انت مش خاېف عليا
فهد ببرود : لاء عن اذنك لازم اعمل كام مشوار
و سارة مشيت
فهد راح يشترى هدوم لفيروز و جاب هدوم محجبات و هدوم بيت عادية و حاجات تانية كتير
روح البيت و هو فرحان أن بدأ يهتم بحد فى حياته لأن فهد عمره ما حس أن حد مسؤول منه أو أنه ملهوف على حد كده
فهد : فيرووووز
فيروز طلعت من اوضتها ببرود : نعم
فهد : اتفضلى
فيروز : ايه ده
فهد : دي هدوم ليكى
فيروز : قولت لحضرتك شكرا مش محتاجة حاجة منك مش هقدر
